علی انسانی شاعر آیینی کشورمان که در مدح و مرثیه اهل بیت علیهم السلام اشعاری را سروده است، این بار سروده‌ای را به پیشگاه قدسی آقا اباعبدالله الحسین (ع) تقدیم کرده که در ادامه با هم می‌خوانیم:

چه کربلاست ! که عالم به هوش می آید
هنوز ناله ی زینب به گوش می آید

چه موقفی ست ؟ که برتر ز کعبه می دانند
ملائکند که اذن دخول می خوانند

چه کعبه ای ست ؟ که حاجی شکسته است این جا
به سوی قبله اش احرام بسته است این جا

چه عرصه ای ست ؟ که دل ، تَرک خواب می گوید
هنوز ، تشنه لبی آب آب می گوید

چه چشمه ای ست ؟ که خون ، جای اشک می جوشد
هنوز ، اشک ز چشمان مشک می جوشد

چه محشری ست ؟ که هر دل ، ز سینه آواره ست
هنوز ، مادر اصغر کنار گهواره ست

چه منزلی ست ؟ که هر گوشه بیت الاحزان است
هنوز ، موی همه نخل ها پریشان است

چه مضجعی ست ؟ که آید ملَک به سوی زمین
هنوز ، ناطق قرآن فتاده روی زمین

تو گویی اشک ، ز چشمان ماه می آید
صدای مادری از قتلگاه می آید

ز خاک ، لاله و از سینه ناله می آید
هنوز ، خون ز دو پای سه ساله می آید

چه ساعتی ست ؟ فلق با سپیده می گوید
چرا اذان ، سرِ از تن بریده می گوید ؟

سری به نیزه به خواهر نظاره ای دارد
به طفلِ مانده به صحرا اشاره ای دارد